Ria fietst met haar ouders over Schokland
Bij de maand mei denk ik aan zon, aan ontluikende natuur, aan eindelijk de zomerjas aan na maandenlang een dikke winterjas dragen en … aan fietsen! En ik heb geluk: op de dag dat ik mijn Friese ouders heb uitgenodigd om een middagje op de fiets Flevoland te komen ontdekken schijnt de zon uitbundig en is het een graad of zestien. Perfect weer voor een fietstocht!
Mijn ouders fietsen vaak en veel, sinds een jaar of tien op elektrische fietsen, maar de Noordoostpolder kennen ze nog niet zo goed. Dus hebben ze hun e-bikes op de fietsendrager van hun auto gezet en pikken ze mij onderweg op om verder samen naar Museum Schokland te rijden, waar ik voor mezelf een fiets heb gehuurd. Ideaal dat dat daar bij de museumwinkel kan, want als je geen fietsendrager hebt, of als daar minder fietsen op passen dan je gezelschap groot is, kun je alsnog een rondje over Schokland fietsen. Je kunt trouwens ook een elektrische fiets 'pakken' op Schokland, bij de deelfietshub met door de gemeente verzorgde e-bikes die je met de app van Deelfiets Nederland kunt reserveren, ontgrendelen en betalen.
Bij de museumwinkel krijg ik een routekaartje mee. De fietsroute over Schokland is ongeveer tien kilometer lang, wat je bij een stevig fietstempo in een uurtje makkelijk kunt doen. Maar ja, er valt onderweg zoveel te zien dat we regelmatig even afstappen om iets te bekijken en te fotograferen. En te lezen, want bij veel bezienswaardigheden staan interessante informatiepanelen, die de historie van Schokland toelichten. Zodoende wordt een korte fietsroute toch al gauw middagvullend. Geen straf met dit weer en met alles wat we onderweg zien en leren.
Schokland in het kort, zoals wij onderweg lezen: vroeger een eiland in de Zuiderzee, dat al eeuwenlang bewoond werd en regelmatig overstroomde voordat de Zuiderzee het IJsselmeer werd en een deel daarvan vervolgens werd ingepolderd en onderdeel van Flevoland werd. Tijdens onze fietstocht zien we gebouwen en restanten van gebouwen die dateren van voor de in 1859 door de regering verplichte ontruiming van het eiland. Zeer indrukwekkend om te zien. En ook om je te realiseren hoe het geweest moet zijn om hier te wonen, omringd door een vaak woeste zee. Schokland is dan ook niet voor niets sinds 1995 een UNESCO Werelderfgoed.
Maar het mooiste van onze fietstocht is nog wel dat het landschap zo ontzettend gevarieerd is. En dat op zo’n korte route! We fietsen langs een terp met een gereconstrueerd houten huisje, langs een drassig en moerasachtig stuk land waar de watervogels zich goed thuis voelen, langs de fundamenten van een middeleeuwse kerk en van een vuurtoren, langs akkers en grasvelden én door het Schokkerbos, waar het groen alweer de overhand neemt en de vogels luidkeels fluiten en zingen. Tsja, het is mei, dus de natuur groeit, bloeit en boeit. En op de fiets heb je alle tijd om daar onderweg van te genieten.
Op het voormalige eiland Schokland un je diverse fiets- en wandelroutes volgen. Overal en nergens kom je bordjes tegen die de routes markeren. Ook is er een TOP aan het begin van het parkeerterrein van Museum Schokland: een toeristisch overstappunt. Het is een hoog roestbruin bord met daarop een plattegrond, tips en routes in de omgeving en ook de welbekende ANWB-fietsknooppunten ontbreken niet. Handig!
Na onze fietstocht zouden we gezellig met z'n drietjes iets kunnen eten of drinken bij Restaurant Schokland, maar mijn ouders willen mijn man en kinderen ook nog wel even zien, dus rijden we naar mijn huis in Emmeloord. Nadat we daar iets hebben geteten en gedronken, vertrekken mijn ouders ietwat verbrand door de zon met een hoofd vol nieuwe indrukken weer terug naar Friesland. En ik? Ik stap na het eten nog even op mijn eigen fiets voor een ontspannen ritje door eigen omgeving.