In de Noordoostpolder wordt het water nog iedere dag bedwongen. De Zuiderzee geeft zich na al die jaren van drooglegging nog altijd niet gewonnen. Dat gevecht tussen mens en water is hier overal zichtbaar. In de kilometerslange dijken die onze polder omringen. In de sluizen, waar je zo goed kunt zien hoe ver wij eigenlijk beneden zeeniveau liggen. In de gemalen die iedere dag miljoenen liters water de polder uitpompen. Maar ook in ons watererfgoed, dat we zorgvuldig bewaren. Beklim bijvoorbeeld eens onze karakteristieke Poldertoren, bezoek de voormalige Zuiderzee-eilanden Urk en Schokland en wandel door het bijzondere Waterloopbos, waar Nederland leerde werken met het water.
In 1950 werd een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van de Poldertoren. De Amsterdamse architect H. van Gent won in 1951 met zijn ontwerp ‘Utilis’. Dit vormde de basis voor het uiteindelijke ontwerp van 1954, dat werd uitgevoerd door H. Fokkens. De Poldertoren in Emmeloord werd tussen 1957 en 1959 gebouwd als symbool van de overwinning op het water en de eenheid van de polderbewoners. De 65,3 meter hoge toren was naast uitkijktoren en carillontoren ook een watertoren. Hij staat precies in het hart van de Noordoostpolder en is van oudsher een baken in het nieuwe land, die vanuit de wijde omgeving te zien en te horen is.
Bovenin is een uitkijkplatform met een adembenemend uitzicht over de polder. Daar is ook het carillon met 48 klokken te zien. Eén daarvan functioneert als luidklok. Helemaal bovenop de Poldertoren prijkt een vergulde koperen windvaan in de vorm van een koggeschip. Deze herinnert aan lang vervlogen tijden, toen dit type schepen nog over de Zuiderzee voer.
Meer over de Poldertoren“ Een knap staaltje engineering ”
Het Rijksmonument Waterloopbos is niet alleen een prachtig bos om in rond te struinen, het heeft ook een bijzondere geschiedenis. Het Waterloopkundig Laboratorium deed er namelijk jarenlang onderzoek naar de werking van water. In het bos vind je dan ook ruïnes van schaalmodellen van 35 grote waterwerken uit de hele wereld.
De Deltawerken zijn er bijvoorbeeld ontworpen, maar ook de havens van Rotterdam, Lagos, IJmuiden, Istanbul en Bangkok. Met water, dammen, stuwen en golfslagmachines kon de werkelijkheid worden nagebootst in het bos. De natuur heeft sinds het vertrek van het Waterloopkundig Laboratorium langzaam weer bezit genomen van de waterloopkundige modellen. Daardoor is er een unieke wisselwerking ontstaan tussen techniek en groen.
Bezoek het WaterloopbosIn het Waterloopbos staat het gigantische kunstwerk Deltawerk// van RAAAF en Atelier de Lyon. Het is een eerbetoon aan de Deltagoot, die eind jaren zeventig werd gebouwd in het bos. In deze bijna 200 meter lange betonnen kolos konden metershoge golven worden gemaakt, waarmee onder meer de Stormvloedkering in Zeeland werd getest.
Meer over Deltawerk//
